Τα πεταχτά αυτιά (αφεστώτα ώτα) ορίζονται ως τα πτερύγια που απέχουν από το κρανίο περισσότερο από 12 χιλιοστά (στο άνω μέρος τους) και 20 χιλιοστά (στο κατώτερο). Είναι σχετικά συχνά και εμφανίζονται στο 5% των ατόμων. Παρατηρείται κληρονομικότητα με τον αυτοσωμικό χαρακτήρα (50% πιθανότητα μεταβίβασης στο παιδί). Η ανατομική αυτή δυσμορφία οφείλεται 1) στη μειωμένη κυρτότητα της ανθέλικας του αυτιού του παιδιού και 2) το μεγαλο μέγεθος της κόγχης του. Παρότι δεν υπάρχει λειτουργικό πρόβλημα με την ακοή, υπάρχουν πολυάριθμες έρευνες που αποδεικνύουν τις σημαντικές ψυχολογικές επιπτώσεις τους στα παιδιά. Τα νεογνά με πεταχτά αφτιά αντιμετωπίζονται συντηρητικά με κολλητικές ταινίες, ενώ μεγαλύτεροι ασθενείς αντιμετωπίζονται χειρουργικά με ωτοπλαστική. Με την επέμβαση αυτή τα πτερύγια αποκτούν φυσιολογικό σχήμα και πλησιάζουν στη σωστή ανατομική τους θέση.