Παραμόρφωση μύτης στο πλαίσιο του λαγόχειλου
Η παραμόρφωση στη μύτη είναι παρούσα σε όλες τις περιπτώσεις χειλεοσχιστίας, είτε συνυπάρχει υπερωιοσχιστία είτε όχι. Ναι μεν ο βαθμός της ρινικής παραμόρφωσης είναι ανάλογος του μεγέθους της σχιστίας (πλήρης ή ατελής), αλλά ακόμη και σε μικροσκοπικό έλλειμμα του ερυθρού χείλους (minimicroform cleft) συνυπάρχει παρεκτόπιση της μύτης. Αυτή μάλιστα επιδεινώνεται όσο μεγαλώνει το παιδί. Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο πρόβλημα και να διορθώνεται ταυτόχρονα με τη χειλεοσχιστία με πρωτογενή ρινοπλαστική, όταν το παιδί είναι 3 μηνών.
Ανατομικές ιδιαιτερότητες
Στην ετερόπλευρη χειλεοσχιστία, το πτερύγιο της μύτης (κάτω πτερυγιαίος χόνδρος) στην πλευρά της σχιστίας είναι αποπλατυσμένο και μετατοπισμένο προς τα κάτω και πίσω. Αντίστοιχα το ρουθούνι είναι λοξά ελλειπτοειδές, ενώ στη φυσιολογική πλευρά είναι συνήθως κάθετα ελλειπτοειδές. Ως εκ τούτου, το ακρορρίνιο είναι ασύμμετρο με μεγαλύτερη προβολή της φυσιολογικής πλευράς. Το πρόσθιο διάφραγμα και η ράχη της μύτης έχουν επίσης παρεκτόπιση προς την υγιή πλευρά. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με υπερτροφία της κάτω ρινικής κόγχης της φυσιολογικής πλευράς οδηγούν σε δυσκολία στη ρινική αναπνοή στο 60% των ασθενών με λαγόχειλο. Η αιτία αυτής της κατάστασης βρίσκεται στο σκελετό των παιδιών αυτών. Συγκεκριμένα, παρατηρείται ασύμμετρα υποπλαστική άνω γνάθος με ένα ευρύ απιοειδές τρήμα.
Αντιθέτως, στην αμφοτερόπλευρη χειλεοσχιστία η δυσμορφία είναι συμμετρική. Οι παραμορφωτικές δυνάμεις ισορροπούν μεταξύ τους και το διάφραγμα είναι συνήθως ευθύ. Το πρόβλημα εδώ συνοψίζεται στους συμμετρικά αποπλατυσμένους κάτω πτερυγιαίους χόνδρους και τη βραχεία στυλίδα (short columella) η οποία είναι η χαρακτηριστική υπολοιπόμενη δυσμορφία στα παιδιά αυτά.
Η παλαιότερη θεώρηση ότι οι παραπάνω δυσμορφίες πρέπει να αντιμετωπίζονται μετά την ενηλικίωση για να μην διακόψουμε την ανάπτυξη της μύτης θεωρείται πλέον αναχρονιστική. Η πρωτογενής ρινοπλαστική γίνεται στα βρέφη με συντηρητική παρασκευή των ιστών, έτσι ώστε να προληφθεί η δημιουργία ουλώδους ιστού. Αποκολλάται ο πάσχων κάτω πτερυγιαίος χόνδρος απο το δέρμα με αμβλεία – κλειστή τεχνική. Έτσι, όντας ευκίνητος αναρτάται με επιστρεφόμενα ράμματα σε διάφορα επίπεδα. Με αυτόν τον τρόπο επιτρέπουμε στην παιδική μύτη να αναπτυχθεί φυσιολογικά.