Ποια είναι η χειρουργική προσέγγιση των μεσοφυλικών (ερμαφρόδιτων) βρεφών;
Γενικά στοιχεία
Τα μεσοφυλικά (intersex) παιδιά παλαιότερα χαρακτηρίζονταν με τον αδόκιμο όρο “ερμαφρόδιτα”. Ο λόγος είναι ότι δε δύναται κατά τη γέννηση να ταυτοποιηθούν ως αγόρια ή κορίτσια λόγω ασάφειας στα εξωτερικά γεννητικά τους όργανα. Αυτή συνοδεύεται συχνά και από γονοτυπική διαταραχή στα φυλετικά τους χρωμοσώματα. Συγκεκριμένα έχουν ΧΥΥ, ΧΧΥ, ΧΧΧ, Χ-Ο ή ΧΧΥΥ αντί των φυσιολογικών ΧΥ για τα αγόρια και ΧΧ για τα κορίτσια.
Η κατάσταση μπορεί να είναι τόσο συχνή όσο 1 στις 1500 γεννήσεις. Ωστόσο η παραδοσιακά κοινή πρακτική των οικογενειών ήταν να επιλέγουν ένα φύλο και να μεγαλώνουν το παιδί ως αγόρι ή κορίτσι. Επικουρικά επέλεγαν τη λήψη ορμονοθεραπείας ή/και κάποια τροποποιητική πλαστική επέμβαση στα εξωτερικά γεννητικά όργανα του βρέφους.
Στη σύγχρονη ιατρική, οι πλαστικές επεμβάσεις (επανα) προσδιορισμου του φύλου των μεσοφυλικών παιδιών αναγνωρίζονται ως παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί πραγματοποιούνται χωρίς συναίνεση του ασθενή. Μπορεί να οδηγήσουν σε καταστροφικά αποτελέσματα όταν το παιδί μεγαλώσει και αποφασίσει ότι ανήκει στο αντίθετο φύλο από αυτό που επέλεξαν οι γονείς του.
Η ιστορία του David Reimer
Περιστατικό ορόσημο για τη σύγχρονη αυτή θεώρηση είναι ο David Reimer. Ήταν ένα αγόρι που σε βρεφική ηλικία ακρωτηριάστηκε στο πέος του λόγω επιπλοκών μετά από περιτομή. Οι γονείς του πιστεύοντας ότι δεν θα μπορέσει να ζήσει φυσιολογικά ως αγόρι αποφάσισαν να το υποβάλλουν σε ορχεκτομή και να το μεγαλώσουν ως κορίτσι. Βασίστηκαν στη (λανθασμένη) θεώρηση ότι τα παιδιά γεννιούνται ως σεξουαλικά tabula rasa και αναπτύσσουν το φύλο τους ανάλογα με τον τρόπο που τα μεγαλώνουμε και τις ορμόνες που παράγουν (ή τους χορηγούνται φαρμακευτικά). Ο ασθενής δεν κατάφερε ποτέ να αποδεχτεί τη γυναικεία φύση που του προσέδωσαν και τελικά αυτοκτόνησε το 2004.
Έτσι, η σύγχρονη ιατρική άποψη είναι να μην παρεμβαίνουμε φαρμακευτικά ή χειρουργικά στα μεσοφυλικά παιδιά. Αντίθετα, τα αφήνουμε να επιλέξουν τα ίδια το φύλο στο οποίο ανήκουν όταν ενηλικιωθούν. Μέχρι τότε τα υποστηρίζουμε ψυχολογικά και αποδεχόμαστε τη “μέση” φυλετική ταυτότητα με την οποία γεννήθηκαν. Παρόλα αυτα, θα πρέπει να υποβληθούν σε χρωμοσωμικό έλεγχο (καρυότυπο) και ορμονολογικές εξετάσεις. Ο λόγος είναι ότι μπορεί να πάσχουν από απειλητικές για τη ζωή τους ενδοκρινολογικές παθήσεις (π.χ. ανεπάρκεια των επινεφριδίων) ή χρωμοσωμικά σύνδρομα (π.χ. σύνδρομο Turner, Kleinefelter).
